در كارنامه تحصيلي دانشآموزان درسي هست كه مثل هيچ يك از درسهاي ديگر نيست. درسي كه امتحان ندارد و نمرهگذارياش معمولا توسط مدير و معاون انجام ميپذيرد. نمرهيي كه معمولا بالاتر از حد قبولي است ولي در معدل دانشآموز تاثيرندارد. درس «انضباط»، هويتي ساده و در حاشيه دارد اما محتواي عظيم و گستردهيي را مورد ارزيابي قرار ميدهد. در واقع ردپايي از فرشته مظلوم و مهجور
اخلاق در مدرسه است. اخلاق و گزارههاي آن از جنس محتواي برنامه درسي نيست كه تنها به كار دانشآموز بيايد. معلمان و اوليا نيز بيشتر و پيشتر از بچهها به آن نيازمندند.گفتن ندارد اما نظام
آموزشي به كارخانهيي ميماند كه اگر چه ظاهرا هدف آن «آدمسازي» عنوان شده است اما معدودند افرادي كه از زير دندانه چرخهاي آن، ذهن و زبان سالم به در ببرند. اين نظام به واسطه كاركردي كه دارد، نهعزتنفس لازم را براي دانشآموز به ارمغان ميآورد ونه احترام ديگران را در نظر او برجسته ميسازد. دانشآموزان به مثابه اشيايي بهطور چند نفري در جعبههايي به نام كلاس كنار هم چيده ميشوند. همكلاسيها نه همديگر را و نه معلمشان را انتخاب نميكنند. همنشينيها بهطور تصادفي و انتصابي است. در نتيجه فضاي ارتباطي با همديگر در يك مقطع زماني چندماهه، اعتماد و اطمينان لازم را ندارد. در طول زمان يكسري اطلاعات به آنها آموزش داده شده و آنها ناچارند پس از مدتي همان مطالب احترام به عقاید دیگران...
ادامه مطلبما را در سایت احترام به عقاید دیگران دنبال می کنید
برچسب : نویسنده : maryamzabihi بازدید : 99 تاريخ : شنبه 9 دی 1396 ساعت: 21:59